Yaylanın çimenin de çiçek olur,
Hayat bazen çiçeksiz insanlarla dolar,
Dönüş karamsarlık gibi olsa da,
Ayrılıkta vazgeçilmeyen bir sorunu kovalar...
Kadırga'nın başında gelir oturur kızlar,
Semaya baktığımda gökten iner yıldızlar,
Karanlığı sevmemin nedeni bu olsa gerek,
Ne yıldız kalır, ne karanlık, toprağı eşeleyen kunduzlar...
Kumar çiçeğinde arı yapar bal petek,
Uzaktaki insanları İstanbul, adamı topal eder,
Gurbette insan kesilir horoz,
Dönüşü olur bir beyaz kefen, bir de sözlü ağıt...