Gece yine döndü, bugünü pazar olarak ilan etti...
Hayatın zamanı akıp gidiyor ama insanlar ne yaptı...
Düşünce yelkeni içinde bir deniz üstünde bir kayık esti...
İçinde yalnız başına bir insan elinde bir kadeh su niyetine içti...
Sabah olmuştu onun için dertlerinden bir an kurtulmak için serinlenmişti...
Bütün gün böyle mi olacak diye düşünürken şimşek çaka durdu üstünde serpildi...
Yağmurdan korunacak ne catısı vardı nerde derdini anlataçak içi boş testi...
Kendini yağmurun damlacıklarına verdi yağan her damlaya bir gözyaşı...
İçinin rahatladığını gördü, bulutlar kadar sakin bir aşk fırtınası idi...
Sonra dedi artık buradaki insanlara devamı sonra belki...