kar kokulu sabahlarda
menekşe kokan elleri
giyinir
çocukluğumuz
de ki anne;
yaratırız;
gündoğumlarında kuytu inançlar
severken kamçılar eller
bekler kapıda gözler
severken tutsak eder
herkes biraz düşmandır annesine
öldürecek bir tanrısı yoksa
de ki anne;
yaratırız;
korkularımızda
aydınlık tebessümler
koşarak geçeriz
mezarlıklardan
avuçlarımızda
ıslıklı türküler
kar kokulu sabahlarda
menekşe kokusuna
yaslanır çocukluğumuz
herkes biraz düşmandır annesine
öldürecek bir tanrısı yoksa
elleri yorgun annem
mektuplar yazar
tanrılara dokunurak
gizliden gizliye
ha okşar ha okşar
içimizdeki çocuğu