Düşlerimde hep bir çocuk ağlar gece boyu
Sevmem bu yüzden sabahları uykuyu
Şafak en derin aşkımdır
Kimselere söz etmem
Beslerim seni bu ışıkla yalnızlıkla
İlk çalan ben olurum
Haylaz bir çocuk gibi büyülü şekerlerini
Herkes uyanana kadar doymuş olurum
Bu yüzden seni sevmeye yeni zamanlar boyarım
Seni sevmeye hep erken başlarım bu yüzden
Düşlerimde ağlayan çocuk hınzırca gülümser bazen
Telaşlanırım elim ayağım dolaşır
Uyanırım oysa düşteyim sanırım
Çocukluğuma dönerim sensizlikte
Orda hiç durmadan beslerim seni
Her sabah zamandan çalmak isterim hep
Yok hesaplaşmamız
Hep borçluyum ona
O yüzden geç bırakma ellerini
Yüzümde bir palyaçonun hüznü solur
Geç kaldım bu sabah yüzündeki çocukluğuma