Kelimenin gerçekliğinde başlar herşey.
Oluşum bitmez tükenmez olgudur ruhumuzda.
Bazen oluşturduklarımızla olgunlaşırken
bazen tüm olumsuzluklara,olabilirlilik kattığımız
düşünce yapımızdır bizi tüm herşeye oluşturan.
Düşünce her olasılığa bürünür bazen.
Çünkü düşünce olmadığında insan hiçtir.
Bazen düşüncenin durduğu yerde bulursun kendini hiçlikte.
Oysa hiç gibi görünen varlığa oluşturan bilinçtir.
Ve bilmektir.
Düşünce her ne ise o'na bürünür insan.
Ve nasıl düşünce görülmez elle tutulmaz ise
Duyuşta düşüncede belirsiz ancak hissedilir.
Yaşama varolan kelimeler yazı
Düşünceden geçen her kelimede yazgıdır.
Yazgının gerçekliğinde kelimeler ise ruhumuza yazılıdır.
Kendimizi sınadığımız veya sınandığımız derin bir imtihan.
Kelimelerin yüceliği, düşüncenin yüksekliği orantısında
tüm sınırları aşabilir.
Çünkü kelimeler yazılmadan önce,
çocukluğumuzdan dek şimdinin anına yansıyan,
sınırsız ve sabit ufkumuzdur ulaşılan.
Kelimelerin aydınlığından nice güneş doğar,
henüz uykudan açmamışken gözlerimizi biz.
Yaşam en gerçekliği sunar hisseden her canlıya.
Olduğundan çok başka anlamda yüz yüze gelebilirsin bakışınla.
Veya olabilirliliğin içinde olasılıksız kalabilir bir çok şey.
Yada sonsuz bir olanak vardır anında dışında akan bir nehir gibi.
İçinden tek bir damla süzülür öz yansımaya.
Ol'dur yaşama ve kendine var'olduğundur öz kavram.
İçimizden geçerken bir esinti
varlığımızın saydamlığından duyuşumuzu alır iletir bilinmezlere.
Bir beden arası kalışımız kendimize, kendimizi aştığımız yerdir.
Düşüncenin geçtiği yerdir yaşam ve düşünceyle geçtiğimiz,
bazen kendimizden geçmediğimizdir.
Yaşamın geçtiği yerde düşünce, sarıyordu bazen duyuşumuzu.
Duyuşumuzun masumluğunda,
bazen damlıyordu sözde duyu olan özde duyuşlarımız.
Dokundukça ıslanıyorduk.
Tende duyuş olan değil,
tadta hissedilen.
O a'na dek hiçbirşey duymaksızın şimdiden sonrası da dahil
sonsuzca duyulan ve sessizce hissedilendi zaman.