Çöl yüreği
Yaşatmaz bağrında
Gülleri meyveleri
Kurumuş akılından
Yeşertmez fidanları yeşili
Hasret bırakır bir damla suya
Umuda
Madeni mi medeni mi bu insan.
Hep kandırır kendini
Bağ bozumunda bekler yağmuru
Avunur boşu boşuna
Sallanır kökünden
Boğulur içinde toz duman
Bulamaz yerini
Delimi divanemi bu insan