Sevgilim senden ayrıldıktan sonra, bir kalbe iki sevginin sığmayacağını bildiğimden dolayı, ne bir kimseyi sevebildim, ne de kimseye bakabildim. Her günüm diğerinden daha da zor geçti, çünkü her gün özlemin dahada artıyordu. Sana kitapları doldurucak kadar şiirler yazdım. Her biri diğerinden dahada hüzünlüydü. Yazdım, Okudum,Ağladım. Her gece seni düşündüm sabahlara kadar, her gece sensizliğe lanet ettim.
Sonunda aldım kendimi gittim uzaklara, belki seni unuturum diye... Ama tam tersi oldu. Seni daha çok özlüyorum artık. Senden çok uzaklardayım belki ama yinede seni görmek için uzaklardan gelebiliyorum. Hem de her gece, Seni seviyor, seni seyrediyor, eğilip uyurken yanağına öpücükler konduruyorum.
Bazen gözlerini açıp bakıyorsun, geldiğimi bildiğini sanıyorum ama yine o tatlı uykuna geri dönüyorsun o kadar güzel uyuyorsunki öpüşlerimle uyanmaman için sabahlara kadar seni seyrediyorum, rüyalarında belkide beni görüyorsun kim bilir, açıp gözlerini baksan rüyan yanında ne hissederdin acaba o anda, sabahın ilk ışıkları pencerenden girdiğinde uyanma vaktin geldiğinde, benim gitme vaktim geliyor alıp kendimi suxürüyorum odama, hala hissediyorum seni gözlerimle uzaklara baktığımda her anım seninle geçiyor her gece yanına geliyorum.
Gece yeniden karanlığını göstermeye başladı gökyüzüne, çoğunun korkusu olan gece beni sana getiriyordu hergece, uyamanı bekliyordum artık, yanına gelebilmem için. Ve bu gecede yanındayım, sen uykunun tam ortasında benim öpüşlerim yanaklarında, seyretmeğe doyamıyorum sabah olmasını hiç istemiyorum aklımca, sabah olunca almalıydım kendimi yine uzaklara, oysaki yanında mutluyum ben sen farkında olmasanda.
Unutmadan,sana hep sözünü ettiğim kalbime iyi bak olur mu? Çünkü göz yaşlarımla, adını yazdım ona. Seni senden bile çok seven bir sevgi var içimde unutma.