Para hırsı, bakar körlük ve ihmal,
Yıktı evimizi, eyledi viran
Bu hırs yüzünden, gülmedi yüzüm
Huzurlu olmadım hiçbir zaman.
Aile bağları koptu, kopacak,
Pamuk ipliğine bağlıymış aşklar
Derdimi duyarsa bir gün eller,
Taş yürekliler bile bana ağlar.
Hep sakladım, anlatmadım derdimi,
Aydınlığa çıkarım bir gün, diyerek.
O gün gelmedi, görmedim önümü.
Sabrettim, gizledim tüm dertlerimi.
Hayattan kalmadı bir beklentim
Yıkıldı dünyam, kendimi kaybettim,
Artık hiçbir güzellik, çekmiyor ilgimi,
Garda treni bekleyen ben bir yolcuyum.