Kapımı çalan dostlar,artık görünmez oldu.
Herkes kendi derdinde,sanki kıyamet koptu.
Yaşlıyı düşünen yok,hürmet,sevgi kalmadı.
Evlat,torun dışında,herkes yabancı oldu.
Böyle miydi eskiden,örf adetler niceydi.
Misafirsiz günün gecesi,sıkıcı bir geceydi.
Evimiz ahbaplarla şenlenen bir saraydı.
Sohbetler,nasihatler., en güzel eğlenceydi
Şimdi dost yüzüne sesine herkes hasret.
İnsanlar nefse esir olmuş,bu değil hayat.
Televizyon bağlamış herkesi eve hayret.
Dostlar,dostluklar,yok olmuş, kopmuş kıyamet.