Yiğidim Can adı Can kendi can
Yetişti sokaklarda
Büyüdü yokluklarda
Ekmek parası boyalı ellerinde
Gün geldi göğsü kabardı
Gün geldi asker oldu
Gün Can'a doğdu Can vatandaş oldu
Yırtık gömlek zımba ile tellenmiş
Kaç sene giyilmişse ayakkabı Can'a verilmiş
Sanki can verilmiş.
İlk sıcak postalı
İlk kalabalık sofrayı
İlk can dostunu
Nizamiye den girince bulmuş.
Kurtların ışıldayan gözlerini onda gördüm.
Gururun bir fakiri mutlu ettiğini de onda gördüm.
Çakı gibi dim dik genç ve diri
Asker ocağında can asker Can'ı gördüm.
Tanıştım ellerinle tokalaştım
Nasırları yumuşamış yüreği yumuşamış
İnsanların arasında insan
Asker lerin arasında mehmetçik
Silahların arasında bir arslan gördüm.
Sordum istemeden
Sordum veya sormadım o anlattı
Yırtık gömleği eski ayakkabıları
Bu rüya bitince tekrar mı giyecekti
Anlattı anlattı ben dinledim.
Sordum.
Neden Can neden
Dedi abi
İlk takım elbiseyi ben burda giydim
Adı Can kendi can yiğidim
Sende mehmetçiksin
Sende vatandaşsın
Sende bu toprakların evladısın
Sende gün gelir bir gün ölürsün
Dedi Can
Abi can askerin adı Can
Bu vatana verecegim de zaten
Değil mi bir can
Ha adım olmuş ha canım
Ben ilk takım elbiseyi burda gördüm
Ve dedi Can
İstesinler abi bu elbise ile ölürüm