Gökyüzü benim gökyüzüm
İster kaldırır atarım
ister keser, metre metre satarım
Kime ne? ..
Bazen kaybolur da gökyüzünden
Anlarım, bir çocuk çalmış bulutlarımı
Sırf siz yokluğunu fark edin
hüzünlenin diye
Anlamazsınız�
Benim içimde binbir hüzün
Sizin değil ki bulutlar
Gökyüzü benim gökyüzüm
Sahiplenmeyin tanrı aşkına
Ben her sabah doğuşuyla güneşin
gökyüzüyle buluşurum
Kararır da tüm bulutlar
sevinçten deli olurum
Yağarım üstünüze yağmur olup
Oysa siz,
başınızı kaldırmadan
görmeden güzelliğimi
çekip gidersiniz her gün
Vallahi bilmesem küçük bir çocuğun
uzanıp çimlere bulutlara baktığını
ve düşler kurduğunu gökyüzü kadar sınırsız
toplarda bulutlarımı, alır koyarım cebime
Üstüne alınmasın hiç kimse
Gönül gözü görmeyen körlere benim sözüm
Alır da koyarım cebime
Kime ne?
Gökyüzü benim gökyüzüm