zamanı kim tutmuş ki bizler tutalım.
geldı gidiyor mevsimin son baharı
akşamın gölgesı düştü, güneşi nasıl tutalım
saklayamayız saçlara düşen akları
hala deriz; gencim, onsekizlik gibi
avuturuz kendimizi yaşarız o son duyguları
kalbımız hızlı çarpar; bazen,gençler gibi
taa geçmişi yaşarsak, böleriz uykuları
bazen keder çökertir,bazen ince düşünceler,
içimizdekı fırtınayı, kimse bilemez ki,
hanı tebessüm ettiğimizde,
oluşan çizgiler,
istesekte onları, yok edemeyiz ki