Tırmansam da kaf dağının tepesine
Yüreğinin acıları diner o zaman
Aşkına köle olsam bile
Unutmalısın beni!
Zümrüt-ü Anka'ya selam söylesen de
Beni unutmalısın!
Beni bekleyen yalnızca isimsiz ölüm
Unutmalısın beni!
Ben senin gönlüne pervane olamam...
Ruhumu kırbaçlasam da hergün
Tırmanacağım çaresizliğe
Kader,acı çoğaldıkça
Ümidim,aşkım küllenmeyecek...
Benimle aç susuzluğa razı değilsen
Silip gönlünden beni unutmalısın!
Altın kaselerde sunsalar da aşkımızı
Zehir diye içmelisin...
Bir sürgüne sefer etseler yüreğini
Ab-ı hayat suyunu içsen de
Şanssızlığına kahredip
Bir veda etmeden gitmeli,unutmalısın beni...
Ben sana ipek kozalar sunamam
Zümrütleri de veremem
Kuru ekmek,bir tas çorbaya razıysan,
Sevgini katık edip sevmelisin beni!
Gönül yaralarımı beklemeden
Unutmalısın beni...