Irmak akar.
Zaman çimeni sular.
Ağza rakkase, girip
çıkar soluk.
Vekilim hırkanı giy de gölgeni ara.
Bir çivi çak çöle,
yağmura tükür.
Yürü,
bir izde körelt gözlerini.
Dalgasın sen,
aldırma kumun durgunluğuna
Irmak akar.
Zaman çimeni sular.
Zühdün duyuldu ki ey Sufî
bilinçli kılmıştır çileyi.
Dön artık bahçeye,
nice aradın bahçıvanı.
Otur gölgesine
senin için diktiğimiz narın.
Söyle,
kervanları küçültüp
çölleri büyüten korkuyu.
Söyle, dalıp gidiyoruz
ılık bir kar çiçeği gibi vakt
ağzımıza misvak.