-umutları kırılmış olanın, tesellisi içkidir..
ruhen sarhoş olanların adına!
Tanrı, Tanrısızlığı yasak kılmış
Tanrısızlar ise Tanrı'yı..
Tanrı, Tanrısızlığı yasak kıldıysa
neden yarattı bütün bu Tanrı inkarcılarını..?
istemeden geldiğimiz dünyadan
bilmediğimiz bir vakitte bizi ayıran
ve kim olduğunu bilmediğimiz birine inanmak mıydı
herhangi bir Tanrı'ya inanmak?
neden inanmak zorunda insan?
neden illa ki bir Tanrı'ya?
veya neden bir Tanrısızlığa?
ben güneşe inanıyorum!
ben aya inanıyorum!
ben karanlığa inanıyorum!
ben yıldızlara inanıyorum!
ben alkole inanıyorum!
ben tütüne inanıyorum!
ben çaya inanıyorum!
oralete bile inanıyorum!
ve şu an alkolün bana verdiği yetkiye dayanarak
ilk defa kendime inanıyorum..!
kimsem yok, kimliğim yok
umudum ve hayallerim yok
ve yarından beklentim yok
dünü hatırlayacak halim yok
dünü unutacak gücüm yok
ben Tanrı'nın arkasında kalmış bir alkoliğim..
Christo Redentor bile sırtını dönmüş bana
ben salt bir alkoliğim..
ne İsa'dan ne Musa'dan
ne de Tanrı'dan ümidim yok
tek gerçek ölüm!
gerisi nihil!
alkol öğretmenim Bukowski, öldü
İsa'dan popüler olan John Lennon, öldü
bilim-kurgu şahı P.K. Dick, öldü
üstad Kafka, öldü
biz neyi bekliyoruz?
ölüm büyüklerin, yaşam bizim hakkımız mıydı?
Yüce İsa aşkına, bu hiç adil değil!
en azından bir adımız olsaydı
baş tahtamıza adımızı kazımak için..
böyle adsız
böyle alkolik
böyle aptalca şiirlerle öleceğiz..
vay amına koyayım!
(22:49)