-''At martini de, bre Hasan, dağlar inlesin! '' denilerek şımartılanların ervahına ve ahfadına ithaf olunur.-
Nağrayı basan
Debreli Hasan,
Ses, kendi sesin;
Korkmaktan usan!
Atma martini
Alevler kusan…
Ne var yüzünü
Su ile yusan?
Debreli Hasan,
Debreli Hasan!
Niçin atarsın?
Kim senden pusan?
Göz kulak kesil,
Milletse susan…
Tank, top uğruna
Yok kulak asan…
Çek bir Besmele,
İş olur asan…
Zorunu bilmem,
Ne örfün, yasan?
Dağlarda namın:
Eşkiya, korsan!
Kötüsün, kötü;
Her kime sorsan…
Gök gürültüsü
Olamaz borsan.
Haykırır dağlar
Kendine yorsan…
Topluma karış,
İnsan ol, insan!
Er ürkmez sesten,
Var, sen öyle san!
Vay deli Hasan:
Debreli Hasan!
Hay deli Hasan:
Debreli Hasan! .
Depdeli Hasan!