Gülüm, seni ne çoban çeşmelerinde akan suya,
Ve ne de o güzel gözlerini, gürül-gürül dönen bu dünyaya değişmem asla...
Bilirim, çünkü o çoban çeşmeleri gün olur da kururlar,
Ve elbette ki bu güzel dünya dönmeye devam eder ama,
Gün olur; ecel gelir de, cansız bir beden olduğumda ben,
Yani, öldüğümde ben,
Sen yine hep ruhumun dünyasında,
Ve hatta aşkımın tüm evreninde yaşamı sağlayacak enerji,
Ve tükenmez her ihtiyacı olacaksın,
Hem benim, hem o aşk evreninin "can suyu" olarak kalacaksın...