Dokunma çocuk, dokunma,
Öpme, öpme sakın onu,
Dudakları ateştendir onun,
Alevlenirsin, yanarsın...
Dokunma çocuk,
Alma ellerini, avuçlarına,
Bilesin ki çocuk;
Onun ellerini tuttuğunda,
İçindeki iklim değişir apansız,
Kavurur aşk ateşiyle seni,
Zemheri ayında olsan da,
Yanmak nedir anlarsın,
Yanarsın, yandık ça yanarsın...
Dokunma çocuk, dokunma sakın,
Ve bakma öyle gözlerine,
Derinden, derine,
Anla; bütün kirpiklerini her bakışında,
Batırır yüreciğine...
Dokunma çocuk,
Yalnızca güzel başını yasla göğsüne,
Yüreğinin sesini duysan da,
Yine de saçlarını okşama,
Bırak dağılsın bahar rüzgarlarıyla,
Tel tel uçuşsun,
Saçları dağılsın yüzüne,
Haz alsın tenin, haz alsın yüzün,
Saçları bağrına serildik çe...
Dokunma çocuk,
Ağlasa da dokunma,
Gözlerinde başka bir güzelliğin,
Hiç bilmediğin ,
Bir başka boyutunu göreceksin o ağlarken...
Silme çocuk,
Silme göz yaşlarını onun,
Aktığınca aksınlar bırak,
O göz yaşlarının sonu,
Bilesin ki çocuk,
Senin yüreğindeki deryada duracaklar...
Dokunma çocuk,
Bir başına yan, bir başına,
Birlikte yanmamak gerek onunla,
Ah be çocuk,
Bence,
Yer yüzünden bu güzelliği,
Bu emsalsizliği,
Almamak gerek,
Değil mi çocuk...