Bir kurşun kalem ile,
ak kağıda üç beş satırlık şiir,
Yazarım da, ağlayamam,
sabrım aksa gözlerimden
gözyaşlarım yerine,
kızıl ve koyu bir mürekkep gibi,
Oysa daha da koyu şu stresime,
En keskin sakinleştirici olurdu,
seninle bir kır kahvesinde oturup,
Deniz yelinde kahve gözlerini,
çekseydim ya içime,
Dalgalarda saçlarını okşasaydım,
Ve demli çayla dolu şu kristal bardakta,
Teninin sıcaklığını duysa idi ellerim,
Bir de sigaramı paylaşsaydık seninle,
Yani zehiri dahi ortaklaşsaydık,
Dudakların gülü olurdu filtresinin,
Kokusu değişir di tütünün,
Buğusu nefesinin buğusunda,
teninin kokusunda olsaydı her yan,
ne güzel olurdu ne güzel...
Ofisimin penceresinde güzel Marmara,
Ve vadide ki yükü ağır, yolu yakın,
Şu teleferik nasıl da hep hasreti taşır,
Bir senden yana, bir benden yana,
Oysa ki adını haykırsam duyar,
Konak yakın, gülüm yakın da,
Ama nedendir sesim çıkmaz ,
haykıramam da, hıçkıramam da...