Ben hayatta en çok babami sevdim
Karaçalilar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpi bacaklariyla -ha düstü ha düsecek
Nasil kosarsa ardindan bir devin
O çapkin babami ben öyle sevdim
Bilmezdi ki oturdugumuz semti
Geldi mi de gidici - hep , hep acele isi
Çagin en güzel gözlü maarif müfettisi
Atlastan bakardim nereye gitti
Öyle öyle ezber ettim gurbeti
Sevinçten uçardim hasta oldum mu,
Kirki geçerse ates, çagirirlar Istanbul'a
Bi helallasmak ister elbet , dig'mi ogluyla!
Tifoyken basardim bu ask oy'nunu,
Ohh dedim, gögsüne gömdüm burnumu,
En son teftisine çikana degin
Kostururken ardindan o uçmaktaki devin,
Daha baska tür asklar, genis sevdalar için
Açildi nefesim, fikrim, canevim
Hayatta ben en çok babami sevdim.