Seni yine senin çöplüğünde,
Hem de hayata merhaba derken,
Kimseler bilmez iken...
Neyimi?
Boş ver...
Körüm ben senin bildiğinden.
Görmem ben...
Yutarım, en büyük lokmaları bile.
Susarım,
Ağlamam bile,
Bilirsin işte...
Hem de boynuzlandım diye.
Ama ağlayanlar var işte,
Ve sevilenler gördüm bu şehirde,
Hem de senin öttüğün bu çöplükte.
Şimdi güleceğim,
Hem de gözlerimle artık huzurlu öleceğim.
Boş ver işte,
Tebessümün altından öyle bir zamanlara küfredeceğim,
Ama sana inat o beyazların gerdeğinde,
Kanlar içinde kaldığım yerde,
Bende seni aldatacağım işte.
Sevilenler var bu şehirde,
Aldatıldığını sananlardan değilim bende...
Aldatıldım! aldatıldım işte.
Ahlakım acı çekiyor intikam damarım kabardıkça,
Türkçe mealim argo mealine bağlanıyor,
Senin beni aldattığını hatırladıkça.
Bu şehrin tüm sokaklarında günahlarını okudum,
Zevk çığlıklarını şehrin tüm kadınlarında duydum.
Bu şehirde ızdırapla doldum,
Duyduğum her çığlık,
Boynuzluyor seni,
Beni boynuzladığın yerde.
Ve huzurluyum bugün,
Nedenini bilmediğim yerde,
Mutluyum işte...
Sadece...sadece...
Yarınlardan umutluyum başka kalplerde,
Boş ver gitsin işte öylece.