Küfrü sevmeyen adama küfrettiler,
Niye dediler...
Dediler ve üzüldüler...
Seninle beni çarpıp böldüler,
Çıkan sonuçta düşündüler...
Düşündüler...
Sadece küfrettiler.
Sustum...
Yutkundum...
Söyleyemedim...
Toplayıp eşitleseler de,
Bulamadılar artık çare,
Küfrettiler...sana sadece,
Böyle güzel kadın bırakılır mı?
Salak olması lazım dediler...
Dediler...beni delirttiler...
Ben söylemedim,
Onlar dinleyemediler,
Onlar bilemediler...
Aldatıldım diyemedim,
Fedakarlığıma riyakarlık kattı,
Namusumu sokağa attı
Bana her gece ihanetin bıçağını sapladı,
Beni sattı diyemedim...
Ben diyemedim...diyemedim,
Bu güzel akıllı kadın bunu yaşadı,
Diyemedim anlıyor musun...
Yalanı sevmeyen adam,
Beni yalanlarla parlattı,
Yalandan daha yalan çıktı,
Cennetin bahçesinden,
Bana bir meyve kopardı,
Onu da benim gibi ısırıp attı,
Diyemedim...anlıyor musun...
Ayıplarını sakladım..biliyor musun...
Sustum...
Akıl hocaları düşündü,
Ahlak felsefesi sordu,
Ben konuşsaydım ne olurdu?
Dayak atmayı sevmeyen adam,
Bana dayak attı bana kan kusturdu,
Deseydim ne olurdu?
Geceleri şehrin kesim hanelerine kaçtı,
Denetlenmemiş etler aldı,
Hastalığın mikrobunu mutluluğa bulaştırdı,
Deseydim ne olurdu?
Şehrin hırsız yunan kadınları,
Onun bedeninde yatıya kaldı,
Deseydim ne olurdu?
Ahlak felsefesi gözlerime saplanıp
Yutkundu,
Tekrar sordu,
Ahlakım durdu...ve korktu.
Ama içim kudurdu...
Ahlakım kaçtı...yoruldu,
Rahatlığı denizde ağlayarak buldu,
Akıllı ve güzel kadın konuşsaydı,
Gülerdi akıl hocaları,
Ağlanacak halimin adını,
Ahlak felsefesi -ne- koyardı?
Ahlaklının ahlaklısının,
Aklı ahlakını boşardı.
Bu güzel kadın ağlayarak yazdı,
Senin gibi ahlaksızda oynadı.
Yazılanlar doğrudan daha doğru yazıldı,
Oynayan figüran bu hayatı çaldı,
Başka kanallara sattı,
Yalancı çıktı...
O yalancı beni sattı...
Beni ihanetin bıçağıyla yaraladı...
Daha o yara kapanmadı...
Ahlaksızın ahlaksızı...
YALANCI! ! !