Yıkılan binaların enkazı,
Seni onarsam ne kadar dayanırsın ki,
Ne kadar ayakta kalırsın ki...
Aldatılan insanlar gibi,
Yüreğin yakar beni.
Sorgular her gece beni,
Dürüst insanların harcanışı gibi ağlatır,
Aç insanların haykırışları gibi yakar beni.
Bir seni anlayamaz mıyım ben!
Bir seni mutlu edemez miyim ben!
Bu kadar mı...bu kadar mı kötüyüm ben?
Gittim...bakmadım arkama,
Sustum...
Mutluluğunun fedakarlığı benim vazifemmiş gibi...
Yuttum...
Benim değilmişsin gibi,
Seni say ki hiç tanımamışım gibi...
Çizdim bir kalemle,
Olmadı! olmadı işte.
Saydım ki hiç olmadın,
Saydım ki başkası yaktı beni,
Saydım ki ve saydım ki...
Kahretsin ama sevdim,
Sevdim işte ben!
Şimdi verdiğin sensizlikle,
Say ki sen beni öldüm...
Ve say ki,
işte kara toprağa gömüldüm.
Ve sayıyorum ki işte o zaman seni mutlu gördüm.