Ne güneş olabildik,ne de karanlığı boğabildik,
Karanlığın gücünü gündüze yeğledik.
Ne ayaza buz kesen yürekleri ısıtabildik,
Ne de gönüllerde açan, gonca bir gül olabildik.
Ne gonca gül, ne de taht istedik,dost gönüllerde muhabbeti özledik.
Sevmekten korkar olduk,sevginin yerine korkuyu besledik.
Dost elinden bir bade zehir içtik,
Yandık, yakıldık, kan kustuk,kızılcık şerbeti içtik, dedik.