Cambridge'li hanfendiler yaşar dayalı döşeli ruhlarıyla
güzel de değildirler ve şükret akılları olduğuna
(üstelik, kilisede protestanca kutsanmış
kerimeler, ıtırsız alımsız kıpırdak)
inanırlar İsa'ya ve Longfellow'a, ikisi de ölü,
bıkıp usanmadan ilgilenirler bi dolu ıvır zıvırla-
isteyen günümüzdeki yapıtlarda hâlâ arar bulur
haz alan parmakların ördüğünü işte şu Lehlere mi?
belki. Hiç renk vermez yüzleri mahcup mahcup çıtlatırken
Bayan N ile Profesör D'nin rezaletini
. . . . . Cambridge'li hanfendiler oralı olmaz, üzerinde
Cambridge'in arada sırada olsa da yuvası
lavanta kokan ve uçsuz bucaksız gökyüzünün, o
gücenik bir bonibon parçası misali zırıldasa da ay