Aşkın otopsisinde rastlanan son konuşmalarımız..
Bunlar katlettiğimiz aşkta son ip uçlarımız..
-Adam: Ayrılalım..
-Kadın: Tamam! Beynime format at sana dair tek bir şey kalmasın!
Bir de kokunu yanına almayı sakın unutma..
Ben değil, yastığım özler biliyorum..
-Adam: Gidiyorum..
-Kadın: Yine sen git, ben hiç gidemeyeceğim senden nasılsa biliyorum!
-Adam: Bağırma bana!
-Kadın: Bağırmıyorum..
Ayrılığın üstüne fazla acı serpmişsin, o yüzden yüksek sesle ölüyorum..
Sonrası sessizlik!
Sonrası bir tek bana ait..
Sonrası sonu gelmeyen bir avuç dolusu cümle alt tarafı işte!
Gittiğin o gece,
Gece hiç uyumadı,gözleri kan çanağıydı..
Gözlerime öyle çok yağmur yağdı ki,
Bileklerime yıldırım düştü..
Damarlarım öldü..
Umarım sen ıslanmamışsındır bu cinayette, sıkı giyin üstünü..
Biliyorum!
Seni bilmem ama, gözlerin bile görmek istemiyor artık beni..
Bilmelisin!
Beni bilmem ama içim çok özleyecek seni..
Bana bir yalan uydur diyebildim sadece..
Gerçekleri cebine doldur bana sadece bir yalan uydur!
Doktor reçeteme yazdı diyebildi..
Ayda bir kez tok karnına terk edeceksin!
Gülümsedim..
İnanmak zorundaydım..
Kahretsin!