Issız koydun
Evi köyü annem
Örgün yarım kalmıştı
Gittiğinde.
Seccaden tespihin iç,içe
Tuz kabın bile duruyor
Elinin değdiği yerde.
Duruyor,şekerin,pirincin
Koyduğun,
En üst çekmecede.
Kış gelince yakarım,
Dediğin,çalılar hala yanmadı.
Yakamadın..
Bir kışı daha bizimle
Geçiremedin annem.
Elinle diktiğin yastıklar
Köşesinde dayalı hala.
Kuruttuğun fesleğenler hala asılı
Duvarda.
Arada bir uğruyoruz
Olmadığın ıssız eve.
Belki kapıda beklersin diye,
Seni arıyor gözlerimiz.
Annem..kapıda boş sandelyende.
Tozu hiç sevmezdin annem,
Tavanda örümceğide.
Şimdi o sevmediğin tozlar,
Örümcekler..
Evin dört biryanında
Kokunla başbaşa yaşıyor.
Biliyormusun..
Kıskanıyorum onları annem,
Onlar kadar olamıyorum.
Senin olmadığın o evde
Onlar kadar bile duramıyorum.