Yine tekrarlandı hayatın,
Med cezirleri.
Son kararlarıyla gidenler,
Gurur kalelerini terkedip,
Pişmanlığın üst başıyla,
Yine geri döndüler.
Bir geceler uykusuzluğuyla kaldı,
Birde sabahlar uyanmaya hasretliğiyle.
Oysa gitmeler,
Gelmelerin doğum sancısıymış meyer.
Gitmeler, gelişlerin sevgi savaşıymış.
Gidenlerin ardından,
Mendiller sallanmamıştı.
Çabuk gelsinler diye sular da dökülmemişti.
Umutsuzluk,
Dizboyu çamurdaydı.
Sabırlar tükenmiş ,dualarla ayaktaydı.
Ama geldiler işte.
Gelişlerin kar beyazı güzelliğiyle.
Geldiler,
Ve bir daha gitmelere,
Kalanların bağışlarıyla
Tövbe dediler.