yüreğimdeki ezgim neşeli değil artık
Nasıl desem öyle bir ağıt işte
Ana
Yuva
Sıla hasreti kokar
Bazende ulaşılamamış emellerin
Burukluğundaki yürek
Ağlamaklı gözlerle elinde kalem
Oturmuş yazıyor kadın
Her akşam güneşin batışıyla
Gece karanlık
Zifiri yalnızlık
Yar hasreti kokar
Birde onunlaysa hep kahroluşun
Hayalini kurupda ayrılışın
Dönüşü olmaz yalnız sevginin
Büzülmüş suskun dudaklar elinde kalem
Oturmuş yazıyor kadın