içi özlemle sarsılırken genç gövdelere
bütün ruhlarının adına yapıyorsun bunu
gelgitleri gibi suyun
binlerce yosun sarmalında
taşlar tutuşunca uyuklayan kayalıklar için
ki çılgın ay vururken yüzüne, mermer sütuna, değişen kıra
durmadan durmadan değişen kıra
unutkan toprak bu ayışığından kalma
beş yıl çoraklıktan sonra yeniden kabaran toprak
yeşeren güneş gibi sabahları
batan güneşle kaybolan otlar gibi geceleri
topraktan üzümün şarabın kan gibi fışkırması bu
bereketli pullar dönemeci
ey dağların yüksek düşleri, kayalık zehirleri uzam ölüleri