İnce kemikli eller-çaresiz mızraplar
Ne yaydan anlar bu sude ne telden
Kim ne vakit ilişecek olsa kimsesizliğine
Esmer bir rüzgar uğuldar
Yerden kalkan toz zihinleri tıkar
Dikenleri kendi tenini yorar
Acıdıkça eti
Daha çok kenetler azı dişini
Uzansan,tutayım desen perçemini
Gözlerini hüzünlü ellerinde boğsan
Ne çıkar
Nehirler yine ters akar
Çıka gelir gelmemesi gerekeni
Ne Fırat ne Dicle
Hangisi utanmaz söz edebilir
Sır sandığın güzelliğine
Şimdi sana desem
Çocuk
Akılsız çocuk
Mevzunuz duymaksa eğer sessizliği
Ne sen Yunus'sun ne o Ninova
Sizin sandığınızdan öte
İki asude cansınız hala