Üzüm karası saçlar allar dolanmış başa
Kömür gözler üstünde çekili hilâl kaşa
Binbir hasret ekersin akıttığın her yaşa
Ne duvarlar ses verir ne de penceren ışır
Devran böyle dönüyor adı olmuş hep hüzün
Bağrın yanar ateşten gülmüş olsa da yüzün
Alınca al goncanı dünyayı görmez gözün
Ne duvarlar ses verir ne de penceren ışır
Canından can ayrılır sarar heryan bir sızı
Kirpikleri nem olmuş eli kınalı kuzu
Şimdi nasıl özlenir çektirdiği her nazı
Ne duvarlar ses verir ne de penceren ışır