Bent kurdu yollara geçit vermiyor
Karanlığı örten bu yalnızlığım
Neden acı verir aklım ermiyor
Yokluğunda artan bu sensizliğim
Toprağın koynunda bedenim solsun
Kurusun gözyaşım kan ile dolsun
Sar beni kokunla artık son bulsun
Ruhumu üşüten sevgisizliğim
Derin kuyularda sessiz bir anı
Kor düştü geceye kesti bu canı
Kızıl alev oldu sardı her yanı
İçimi eriten kimsesizliğim
Yakuti yaklaştı ömrün son çağı
Dolandı boynuma kaderin ağı
Gönül çizgisinden kopardı bağı
Fırtınayı yırtan bu sessizliğim