Yoktun ki
gecenin yırtıldığı yerde
gözümün bebeğinden
bin kuş su içerek girdi sabaha
kaç ezan seni doğurdu gün
her batan günde yeniden öldüm.
Yoktun ki
içimden kalkan hüzün gemilerini
batırdı bedenimin kara suları
alabora duygular ve biz
gömüldük karanlığa, öldüm.
Yoktun ki
celladımdı geceler baş ucumda
çözüldü hasrete örülen saçlarım
kaç mum tükendi sensizlikte
sabaha ulaşamadan,öldüm.