Nasıl da eli böğründe seyreder?
Alnın da çizgiler,hep çile ve keder,
Öz evladı meydanda dipçikle dövülen,
Kendi namusu idi çirkince sövülen.
Şükürler olsun, ben bir ana değilim,
Yüreği acı dolu,gözleri kan çanağı,
Dudakları bölünmüş,sararmış yanağı,
Eşi ve oğluna atılır sıra dayağı.
Peki ben neyim bir erkek mi?
Başı kumlar altında saklı,
Gözü sıkıca bağlanmış korkulardan,
Önüne bakması bile yasaklı...
Şu kolu kırılan çocuk kardeşim değil mi?
Feryadından tanırım,sesler aşina,
Ana değilim,hiç de benzemem aplaya,
Duyarım çığlıkları,koşamam imdadına.
Utanıyorum halimden,kınayan olmasa da,
Yaslandım namluya ölüversem patlasa da,
Heyhat... ölmeyi bile henüz başaramadım,
Hayret...bunca yıl nasıl yaşadım?
Çaresizim şifa bulmaz acılar içinde,
İsyan ediyorum,peşimden gelmese de kimse,
Duyun feryadımı ey....işbirlikçi hainler,
Dünyayı dar edeceğim size,
Yahut;
Ölürüm şerefimle!