Siyah karamsarlıkmış oysa ben huzur buldum
Kirpiklerle çevrili orman karası gözden
Siyah efkâr verirmiş oysa ben neşe doldum
Bakmaya doyulmayan esmer güzeli yüzden
Gönlüm coştukça coştu aşk denen fırtınadan
Siyah hayaller kurdum saçındaki kınadan
Gün oldu selamını bekler oldum turnadan
Gün oldu öldü sabrım yüreğimdeki gizden
Akşama efkârım var dağları yaktı diye
Kadere kin bağladım umudu yıktı diye
Gönlüme söz mü denir siyaha aktı diye
Bir aşk efsane olmuş dizelerdeki sözden
Esmer yüze oturmuş iki ay iki benek
Kimi zaman cüretkâr kimi zamansa ürkek
Fırtınanın içinde çaresiz bir kelebek
Coşari yanar oldum kendi yaktığım közden