Akşam siyahı
Günü ve yaşananları
Tül gibi örterken
Gök kubbeyi
Hüzün kaplar.
Martıların son çığlıkları
Suskun denizde yankılanırken
Yükselen ezan sesi,
Sanki telaşlı adımları
Hızlandırır sessizce.
Soluk soluğa mabede çekilince
Gözden ırak mı olacak hüzün?
Hüznün gerekçesi olsa gerek.
Yaşamı hissetmeli
Olabildiğince anlamalı
Üzerine giderek.
Güneşi batırmak gerek
İçli türkülerle,
Semasını dönünce dünya
Güneş yeniden gelecek.