doğru harfler kaçmaya yeminliyken
sokaklarda adım adım kovalıyorum ayak izlerimi
bu kentin aysız akşamlarında
bulanık siluetler görüyorum
senden kaçarak geldim buralara
şimdi her köşe başında ismini anıyorum
pişmanlık saplanıyor gözlerime
gölgeler seziyorum
ihanet ediyor kaldırım taşları yalnızlığıma
burkuluyor bileklerim ne zaman yalnız dolaşsam bu şehrin yollarında
bedenler geliyor
bedenler gidiyor
yüzleri duymuyorum
araya karışıyorum
bir yağmur damlası oluyorum bulutlara aşık
boşalıyor gözyaşlarım
yağıyorum
yalvarırım affet
yağmalanıyorum
sıkıştım kent aralarına
kaçamıyorum
mutlak son söndürsün ışıkları
harfler batıyor bileklerime
bu senfoniyi bitiriyorum