Kalmandan daha mantıklı gelir bazen ve gidersin...
Kimi zaman bıkkınlığından, kimi zaman utancından gidersin...
Gözlerine inanamazsın çoğu zaman; onun içindir ki giderken büküp boynunu, seyredersin ayaklarının gittiğini.
Bazen de başın dik, alnın açık ve bir zafer kazanmışçasına uzaklara bakıp gidersin.
Pek bir farkı yoktur gitmelerin aslında, ardında sulu göz umutlar bıraktıysan eğer.
Dönüp bakmaya korktuğun bakışlar varsa sırtını döndüğün, kaçamak gidişlerle cefasından kurtulamazsın.
Kimi gidişler vardır ki, sadece giden düşürür önüne kendini ve yol alır.
Hatta geride kalan ''' ardından kapıyı kapatmayı unutma '' der gibi kovar bakışlarla bakar sadece.
Ve kimi gidişler vardır, sessizce bir taraf '' kal '' bir taraf '' dur '' der.
Ama sağır haykırışlarla çatırdata çatırdata kopararak yaşlarını gözlerinden, bükülmüş boyunlarla karşılarlar ayrılıklarını; ''' boynum kıldan ince edasıyla'''...