Analitik Zamanlar- I
Saat üçbuçuk,
Sabaha karşı,
Hava alaca bile değil,
Mutsuzluk karası.
Tanrı misafiri yağmur;
Başladı habersiz, sancılı.
Islattı sırılsıklam,
İçinden çıkamadığım duygularımı.
Hüznün şemsiyesi,
Tutamadı damlaları,
Çoktu uykumun hırsızları;
Adımı aşktı, kafdağı ardı masalı.kendisimi zümrüdü ankaydı.
Yoksa kilometrelermiydi oyunbozan, önceleri yok sayılan.
Bilinemeyen korkularmıydı görünemeyen, yenilemiyen.sevgimi
Ağırdı anlamadık, bizmi hafiftik layık olamadık.zamanlamamıydı
Araya giren, biraz geç çok erken.kuşku bulutlarımıydı karartan,
Deniz süt liman hava güneşliyken.tanımamışmıydık yeterince,
Çok şeylermi vardı sözcüklerin griliğinde.ikiyüzlü toplumsal
Dayatmaların koşullanmasımıydı tosladığım.
Çünkü kafam acıyordu..
Bir arpa boyu yoldu görünen,
Düşüncelerle sabahlarken,
Çaresizliğimi beğenmedi güneş,
Önceleri gülümserken