bazen kendine gider insan
yalnızlaşır onca kalabalık varken
sen (siz) dir uğultuları şehrin
bir üretim bandından geçermiş gibi
tek tipleşmiş yüzler
kalabalıklar gelir de üstüne
bir sevgi yüzü ararsın gülen
değmez hiç gözler birbirine
yalnızdır insan kendine bile
bazen insan kendine gider
bunca sevgisiz kalabalık varken