Güzeldi aslında zamanında benimde hayatım
İyimserdim mesela
Ayrılıklar hiç olmaz zannederdim…
Yaşım gibi hüzünlerimde küçüktü
Ve sevinçlerim gerçekti…
O zamanlar ağlamak mı?
Annemin bir öpücüğü gözyaşlarımla birlikte
Silerdi hüzünlerimi de…
Ardından gelirdi yepyeni umutlarım…
Ta ki seni tanıdığım güne kadar…
O günden sonra tüm sevinçlerim,
Tozlu rafların arasına kaldırıldı…
Sevinçlerim içimdeki çocuğun kursağında kaldı
Ve umutlarım bir daha hiç açılmamak üzere
Kara kaplı sandıkların arasında…
Dinle sevgili.!
Seni tanıdığım gün aslında
Bırakmalıydım yüreğimi uçurumlardan aşağı
Senin uğruna yanmaktansa
Paramparça olmalıydı o gün…
Topladığında her bir parçamı,
Eline değil yüreğine batmalıydım…
Gelmemeliydin.!
Ben hala iyimser kalmalıydım…
Sonu ayrılıkla biten her şeyin
Sadece filmlerde olduğuna inanmalıydım
Ve aşıkların kavuşamadığı tek yer
Yine o izlediğim filmler olmalıydı…
Duy sevgili.!
Her şeye rağmen,
Ağrıyan içimin dermanı
Asla sen olmamalıydın…
O yüzden
Dur sevgili.!