“Her ayrılık bir yürek ağrısıdır,
Her ağrı,asla dinmeyecek bir sancıdır…”
Ağrımsın…
Ne zaman elim gitse
Yüreğimde bıraktığın boşluğa,
Doldurmaya çalışırım
Giderken kırıp
Etrafa saçtığın parçalarımla…
Yerden toplamaya çalışırım
Kesilir elim!
Kan bulaşır her bir parçama,
Bilirsin beni kan tutar
Korkarım!
Bırakırım her parçamı aldığım yere…
O an sana özenir
Bende vazgeçerim kendimden
Atarım kendimi bir köşeye…
Karşımda ayna,
Gözüm ilişir
Bir köşeye attığım kendime…
Her şeyini kaybetmiş insan edasıyla
Bakar yüzüme,
“Bu aynı ben”
Diye düşünürken,
Kırılır ayna
Etraf yine dolar kırıklarla
Sızlar kesilen elim,
Aklım düşer bir köşeye,
O an sana özenir
Bırakırım aklımı düştüğü yerde…
Sancımsın…
Vazgeçsem de kendimden
Bıraksam da aklımı düştüğü yerde,
Seni tepiştirmem yerinden
Kalırsın yüreğimde…
Bilirim,
Değildir aklın bende
Yüreğin hiç olmadı zaten benimle,
Ama yine de
Ben yüreğimde götürürüm seni
Gittiğim her yere…
“Ben sende değilken,seninle gelmem imkansız” deme
Hele bunun akıl işi olmadığını hiç söyleme…
Unuttun mu?
Ben aklımı kendimden vazgeçtiğimde düşürdüm
Sana özendimde…!