Ne zaman hayalin gelse gözümün önüne
Heyecandan sıkışıyor kalbim
Kesiliyor nefesim.
Çok geçmeden
Hayallerimiz düşüyor aklıma birer birer.
Aklım bir türlü kabul etmiyor yokluğunu
Ve düşüyor hayallerim yerlere
Hayallerim yerlerde paramparça…
Gelmeye yelteniyorum arkandan
Bastıkça batıyor tüm parçalar ayaklarıma.
Ve artık hayallerimiz ayaklar altında…
Ne zaman sen düşsen aklıma
Tüm bildiklerim terk ediyor hafızamı peşleri sıra.
Tek başına kuruluyorsun aklıma.
Başlıyorum seninle konuşmaya.
Çok geçmeden sesin yankılanıyor kulaklarımda
Dayanamıyorsun cevap veriyorsun sorduklarıma…
Beni bu halde görenler
Sanıyor ki deliriyorum…
Gözlerinde akıllarındaki soru işaretleri beliriyor
Sormak istercesine gözümün içine bakıyorlar.
Sorsalar diyemem ki;
“Bakmayın öyle,yar düştü aklıma
Ses yapmayın,yarin sesi kulaklarımda”
Ne zaman fotoğraflarına baksam
Gözlerin denk düşüyor gözlerime.
Adeta bayram yerine dönüyor yüreğim…
Bir ümit gelirsin diye,
Kapatmadığı kapılarından
Sevgisini saçıyor ardı arkasına.
O an bir tebessüm yerleşiyor sanki yüzüne
Hissediyor olmalısın yüreğimin çırpınışlarını belki de…
En son gözyaşlarım düşüyor
Elimde kalan son fotoğrafına.
O an; kayboluyor hayalin gözümün önünden
Aklım düşürüyor seni yükseklerden
Düşen gözyaşlarım siliyor yüzünü resimlerden…
O an; anlıyor yüreğim gelmeyeceğini
Avazı çıktığınca haykırmak istiyor adını
Kilit vuruyorum yüreğimin diline
Ve o an;
Sonsuza dek kapatıyor kapılarını sessizce…