Zamanla kıyasıya yarış halindeyim
O geçtikçe günleri
Ben yaşadıkça kendimi tüketiyorum...
O her saniye öldürürken yeni bir günü
Ben alıp karşıma beni
Savurduğum her sözün ucunu
En maharetli şekilde biliyorum bıçak gibi
İçten içe kanatıyorum her bir zerremi.
Katili oluyorum
Artık aynada bile görmeye tahammül edemediğim kendimin...
Hüzün kendisi gelip
Konuveriyor yüzüme.
Öyle bütünleşiyoruz ki
Görenler fark edemiyor
Etseler de ayırt edemiyor
E ALLAH var yakışıyoruz birbirimize.
Bir ses duyuyorum ardından
Belki bir yakarış
Belki bir yeni bir arayış
Anlam veremiyorum...
Bir el yapışıyor yakama
Göz göre göre geçen günler mi?
Tereddüt bile etmeden katlettiğim kendim mi intikam peşinde?
Karar veremiyorum...
En kararsız halimle
Tıkıyorum kulaklarımı tüm seslere
Ve rest çekiyorum
En vurdumduymaz halimle
Üzerime yapışan tüm ellere...
Şimdi zaman
En yakın dostum
Yardımcı olduğu için damla damla tükenişime…
Şimdi zaman
En büyük düşmanım
Göz yumduğu için ölüşüme
Ve ben belki de
En iyi dostuyum onun
Sesimi bile çıkaramadığım için
Yaptığı tüm eziyetlere...