Yapayalnız yürüdüm�
Sessiz yağan�
Yağmurların altında�
İliklerime kadar�
Islandım�
Ama��
���.Ama
����.Hiç hissetmedim.
Hayattaydım sanki�
Düşünce yok�
Duygu yok�
Sokaklar gibi�
Ben de biçareydim�
Her şeyimi kaybetmiştim�
Dudaklarım�
Fütursuzca adını sayıklıyordu�
Sıtma hummalarına�
Tutulmuştum sanki de�
Zangır zangır���.
Titriyordum�
Çaresiz aşkımdan�
Kalbim�
Şiddetli depremlerle�
Sarsılıyordu�
Yağmur ıslattı�
Üşümedim�
Karahummalara yakalandım�
Ölmedim
Şiddetli depremlerle sarsıldım�
Yok olmadım�
Bir tek beni�.
�����Beni
������Beni sevdiğim
Sensizliğin verdiği�
Acı öldürdü�
Sensizliğin verdiği acı�
���������
Ve�.
����.Ben şimdi ölüyorum.