Kaldırdım başımı�
Bakıyorum gökyüzüne
Hüzün yıldızları dolmuş yine�
Meğer ne kadarda terk edilen
Âşık varmış yeryüzünde�
Her birinde ayrı hüzün
Her birinde ayrı yıkıklık�
Ne kadarda beter�
Bir şeymiş bu ayrılık.
Oysaki ben seni�
Karanlıklara gömmüştüm�
Yüreğimin en mahrem�
En kuytu köşelerine hapsetmiştim�
Üstelik çıkamayasın diye�
Ellerinden, kollarından zincirlemiştim�
Ama ne de yanılmışım
Sevdiğim�
Meğer�.
��Meğer ben seni değil..
Kendimi gömmüşüm karanlıklara
Hapsetmişim kendimi gölgeler diyarına.
Bakıyorum gökyüzüne�
Sen hala oralarda gülmeklerdesin�
Bilmem ki�.
Kim bilir kimlerlesin�
Benden kaç mevsim ilerlerdesin�
Yılmı yoksa asırmı var aramızda�
Işık yılı uzaklıkları girmiş
Sevdamızın kısır döngülerinin
Arasına�
Çıkar yol yok�
Umut yok�
Bir kibrit alevi kadar bile
Işık yok..
Ben yine yapayalnız�
Ben yine içmelerdeyim�
Sevdalım�
Sensiz sarhoş olup sızmalardayım�
Beynimin ürettiği varsanımlardayım�
Ben şimdi�
����.Ben
Ömrümün en son duraklarındayım.