Şiir Arama

Nesrin Naz - Mahşer'i Aşk

Sevdalar kök saldı gönlüme
Görünce selvi boylu yarı
Gülüşünde ki ışıltı�
Mahşere...
Arasat�a attı beni.
Yandım
.yandım
yandım da
Can evimden vuruldum.
Arasat�ta beklerken�
Sıcaktan�
Kavruldum�
����kavruldum
..kavruldum da
Sıcaktan mest oldum
Sığınacak bir yer
Bir gölge bulamadım.
Mecnun gibi süründüm yerlerde
Yar�
��.Yar
����Yar diye diye.
Gönlümdeki aşk ateşinden
Dillerim damaklarım kurudu
Aradım bir yudum su bulamadım.
Şefaat dilemdim S.A.V�den
Azrail �e yalvardım al canımı dedim�
Kıbleye döndüm kurban edileyim diye�
Yunus gibi çalışaydım kırk yıl�
Taptuk Emre� ye�
Acep yar beni severmiy di?
Sordum mahşerdekilere.

Başıma geçti mahşerin sıcağı�
Oldum bir kum zerresi�
Ilık �..
��Ilık
Akarken damarlarımda ki kan
Sandım ki oldu bir volkan.
Alev��
��.Alev
����..Alev yanarken
O gülüşünle bir kez daha
Güleydin�
Düştüğüm yeri H.Z İbrahim gibi
Gülistan olarak göreydim.


Salına�..
���salına
Yürüyüp giderken
Yar bende senin�
Entarinin kıvrımları olaydım da
Seni saraydım�

Nasıl yanmam derdime�
Düşmüşüm çaresiz peşine�
Olmamış hiç haberin.
Kavrulmuşum mahşerlerde�
Kendi kendime
Mahşer dediğin neki?
Senin sevdan���
Bin mahşere bedel ki�
Duymazsın sesimi�
Bilmezsin halimi�
Benim ki��..
Benim ki
Benim ki
Ahhhh �.benimki�
Karşılıksız sevgi ki.

Karşılıksız sevmişim ben seni�
Bu senin suçun değil ki�
Allah o kadar güzel�
Yaratmış ki�
Bende sevmişim seni.
Düşmüşüm yollara�
Aramışım derdime çare
Lokman olmuşum gezmişim�
Dağ, taş, tepe�
Aramışım bu karşılıksız aşkın�
Bu kara sevdanın ilacını.
Ama ��.
��..Ama
bulamadım buna�
Hiç bir yerde çare.


Yorum Yaz

Yorumunuz (*)

Resimdeki kodu giriniz

IP Adresiniz: 3.147.237.195

Yorum Yok

Bu söze ilk yorumu siz yazın.