Mevsimlerden kaderim gibi ''kara kış'',
O gün yarin gözlerinde vardı ''gidici bakış'',
Zordu onun için bana ''ayrılık kolyesini'' takış,
Halimse feryat figan ederek yere çöküp ''yıkılış''.
Artık yağsa da tüm çirkinliklerin üstünü örtse kar,
Kötülüklere inat çiçek açsa gelse bahar,
Belki o zaman sevinç üzüntüyü boğar,
Karanlık geçen günlerime güneş doğar.
Yavaş yavaş düşerken kar taneleri,
Yerler örtünmüştü beyaz bir yorgan gibi,
Üzüntü usulca gidiyordu sinsi sinsi,
Sevinç kapımı çalıyordu: ''ben geldim'' der gibi.