Hayat Sensin Aslında...
Sen gittiğin gün başladım ben hayata,
Tenini, acıta acıta çaresizleştiren
Üşümek nedir, o zaman öğrendim...
Sonsuzluğunu hayretle izlediğim,
Gözyaşımı farkettim çocukça bir korkuyla...
Damarlarımda dolaşan kanın isyanını,
Saçlarımının tel tel üreyen beyazlığını,
Ruhumdaki yanlız 'ben'i, o zaman hissettim...
Sen gittiğin gün başladım ben hayata,
Kimsesizliğimdi artık kimliğim...
Tek bildiğim vurdumduymaz gönüller,
Yarı sarhoş, başıboş sevgiler kovaladım.
Umarsız hovardaydı en bilindik ismim,
Gri yağmurların altında, seni düşlemeyi istedim.
Seni hissetmeyi özledim, her aşk acısında.
Ve seni bin kez sevdim... Kimselere söyleyemedim.
Bir gün, geri gelirsen eğer,
Kıvrılır yatarım sıcaklığına,
Keyfine düşkün kediler gibi miskin, yorgun, şımarık...
Bir gün gelirsen eğer,
Kucak dolusu yaşarım seni,
Yine ölürüm hayata pişmansız...
Geldiğin gün ölür, yaşarım seni her solukta,
Seni her gün sever, hiç söyleyemem,
Her gün sever, gösteremem,
Ama...
Yaşarım seni her solukta...